به سوی خدا می رویم
بهسوى خدا مىرویم، اثر آیت‌الله سید محمود طالقانى، سفرنامه حج مىباشد که به زبان فارسی و در سال ۱۳۳۲ش نوشته شده است.
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب در عناوین متعددى سامان یافته است. نویسنده در ابتدا به بیان موقعیت حجاز پرداخته و سپس، نکاتى که در سفر مشاهده کرده را متذکر شده است. نویسنده در مقدمه، ضمن بیان اهمیت کنار گذاردن اختلافات در سفر حج، به این نکته اشاره کرده است که در این سفر، نخستین محرک ما، اداى تکلیف و انجام واجب است. نویسنده در ابتداى کتاب و پیش از آغاز سفرنامه، به مسئله حج، از آیینه قرآن نگریسته و به بررسى آیات مربوط به حج و شناسایى سرزمین حجاز پرداخته است.
وى با اشاره به آیههاى ۹۱ تا ۹۳ سوره آل عمران، به نکاتى در مورد حج، اشاره کرده است و خاطرنشان مىکند که آیات وحى که در بیابان حجاز بر روح پاک پیامبر عربى تابید و از زبان او بهصورت آیات قرآن بر مردم تلاوت شد، از هر جهت اندیشه مردمى را از محدودیت نجات داد و عقلهایى را به حرکت درآورد و چشمانداز انسان را باز نمود. از جمله با بیانات رسا و اشارات لطیف از آغاز و انجام زمین و آسمان و تحولات آن یادآورى نمود.
زندانی
در ابتدای کتاب می خوانیم:
پیرمرد هر روز صبح برای فروش خرما سینی را کنار خیابان می گذاشت و تا شب همانجا می نشست تا از ماشین های که از این شهر عبور می کنند و توقفی دارند یا مقصدشان همانجاست، مشتری هایی هم برای او بیاید. هر ماشین مسافربری می ایستاد، پیرمرد خرمافروش هم از خرمای رطبش تعریف می کرد و داد می کشید عجب رطبی دارم، بیا…
بار سنگین و گذران زندگی او از خرمافروشی و کارگری بچه هایش می گذشت. روزها میگذشت و شبها هم به دنبال روز می آمد. پیرمرد پسر بزرگش را به مدرسه گذاشت. انتظار می کشید که پسر بزرگش بعد از تمام شدن درسهایش قسمتی از بار گران زندگی را نیز بکشد و پسر هم در گذران چرخ زندگی سهیم باشد. هرگاه حرفی به میان می آمد، به پسر می گفت تو باید از درس خوندن کوتاهی نکنی، برای کمک خرجی ما بیشتر کمک باشی. پسر باهوش و درسخون بود. تابستانها کار می کرد و هر مقدار مزد می گرفت، به پدر پیر می داد. پسر طاهر نام داشت…
امام علی بن ابی طالب (جلد ۱)
عبدالفتاح عبدالمقصود (۱۹۱۲ – ۱۹۹۳م)، نویسنده مصری که دارای تألیفات متعددی در حوزه تاریخ و کلام اسلامی است. مهم‌ترین تألیف عبدالفتاح عبدالمقصود، کتاب «الامام علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام)» است. این کتاب، تصویری از زندگی و شرح حال امام علی(ع) است. متن عربی کتاب در ۹ جلد و ترجمه فارسی آن در ۸ جلد، عرضه شد که ترجمه جلد اول را آیت الله طالقانی و ترجمه ۷ جلد بعد را سید محمد مهدی جعفری عهده‌دار بوده‌اند. انتشار کتاب «الامام علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام)، بازتاب گسترده و متفاوتی در محافل فرهنگی جهان اسلام پدید آورد. از یک سو دانشگاه الازهر مصر، به این عنوان که شخصیت‌هایی در این کتاب که از نظر آنان اهل خطا نبوده‌اند، مورد نقد قرار گرفته‌اند، به شدت به نویسنده تاخت، و دانشگاه اسکندریه وی را برای تدریس تاریخ اسلامی نپذیرفت، اما در بیروت و ایران از نویسنده استقبال بسیار خوبی به عمل آمد؛ به ویژه آن که شیخ محمدتقی قمی؛ دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی که از طرف مرحوم آیت‌الله بروجردی بدین سمت منصوب شده بود، کتاب را برای ترجمه به آیت اللّه طالقانی معرفی کرد و این کار را در نزدیک‌تر کردنِ مذاهب اسلامی به یکدیگر، مؤثر دانست. وی معتقد بود: شخصی سنی؛ مانند عبدالفتاح عبدالمقصود، در کتاب خود درباره امام علی (علیه‌السلام) با انصاف برخورد کرده است.
از آزادی تا شهادت
مقدمه کتاب: بهتر این بود که در فرصتی کافی آثار پدر طالقانی در مجموعه ای کامل و بی نقص، آنچنان که درخور آن بزرگ می باشد به خوانندگان تقدیم گردد. لیکن حساسیت زمان و نیاز مبرم توده های مستضعف به شناخت اسلام انقلابی که پدر مظهر آن بود و همچنین افشای دشمنان فکر پدر که به گفته خودش از شهریور ۱۳۲۰ تاکنون لحظه ای از آزارش آرام نگرفتند، که امروز در شهادتش همچون «سیروس ونس» اشک تمساح می ریزند و خلق را تسلیت می گویند، و در حرف خود را حامی پیام او می خوانند و در عمل به مسخ پیامش می پردازند، ما را بر آن داشت که اگرچه ناقص به انتشار نوشته ها و سخنرانی های پدر از آزادی (۸ آبان ۱۳۵۷) تا شهادت (۱۹ شهریور ۱۳۵۸) که دربرگیرنده فصلی پرفراز و نشیب از چریک پیر می باشد، اقدام ورزیم.
پرتوی از قرآن (جلد ۶ - ۱)
تفسیر پرتوى از قرآن عنوان تفسیرى است ناتمام از مرحوم آیت اللّه سید محمود علائى طالقانى ( ۱۲۸۶- ۱۳۵۸ ه. ش). این تفسیر که طى قریب به ۴۰ سال تالیف شده است، در ۶ مجلد و شامل تفسیر برخى سورههاى نخست قرآن کریم و تمامى سورههاى جزء سى مىباشد. در جلد اول سوره حمد تا آیه ۱۴۴ سوره بقره، در جلد دوم بقیه سوره بقره، در جلد سوم جزء سىام از ابتدا تا آخر سوره الطارق، در جلد چهارم بخش پایانى جزء سىام، در جلد پنجم سوره آل عمران، و در آخرین جلد یعنى جلد ششم ۲۲ آیه نخست سوره نساء تفسیر شده است.
