بیانیه نهضت آزادی ایران به مناسبت گسترش اعتصابها
بسمه‌تعالی
جنبش دوساله اخیر ملت ایران، در روند تاریخ مبارزات حق‌طلبانه این مردم، حلقه‌ای تعیین‌کننده و وارث نهضت‌های گذشته و ریشه‌دار به شمار می‌رود ولی این گستردگی و عمق و شدت آن از همه آنها بسی بیشتر و رنگ و صبغه اسلامی جنبش نمایان است و سرعت تحول و پدیده‌های نوظهور آن امتیازی خاص دارد.
یکی از پدیده‌های جالب این جنبش، ورود ناگهانی و همه‌جانبه کارمندان دولت و مؤسسات رسمی و خبری در صحنه مبارزات ملی است که از دو ماه قبل با اعتصاب کارمندان بانک مرکزی آغاز گردید.
اگر خواسته‌های اعتصاب‌کنندگان در آغاز مادی و صنفی بود و دستگاه جبار می‌خواست در آنها دخالت کرده اعتصابهای کارمندی و کارگری را در همان جهت محدود صنفـی و ایجاد تنگنا برای مبارزه پیش ببرد و احیاناً برخی دیگر را هم به چنین اعتصابهائی بکشاند. ولی این توطئه در نتیجه آگاهی و رشد اجتماعی اعتصاب‌کنندگان خنثی گردید و خواسته‌ها عمومی شد و رنگ سیاسی به خود گرفت.
* * *
بیدار شدن وجدان مبارزه در این قشر عظیم از هموطنان ما، بدنبال سایر قشرها، که قبلاً خواسته و نخواسته با دستگاه استبداد همکاری داشتند و در تبلیغات و صدماتش با مردم شریک بودند، و پا گذاردن آنان به میدانی که سالها است مردم دیگر ایران در صفوف و شئون و سنین مختلف محرومیتها و سختیها و شکنجه‌ها را به جان می‌پذیرند و قربانیان بیشماری می‌دهند، پیش‌درآمدی مبارک است و از پیروزیهای بزرگ نهضت محسوب می‌شود. باز شدن چنین صفحه تازه و درخشانی در مبارزات ضداستبدادی و اختناق و فساد، به همه گروه‌ها و قشرهای دیگر مردم امید می‌بخشد و جا دارد که صمیمانه از همرزمان خود قدرشناس و سپاسگزار باشیم.
* * *
در حقیقت مسئولترین و مؤثرترین گروه، در قیام حق‌طلبانه و آزادیخواهانه ـ پس از کارگران ـ همان کارمندان دولت هستند که از صندوق ملت زندگی می‌کنند و از جمله روشنفکران و آگاهان هستند و با خودداری از اجرای دستورهای خلاف حق و قانون و با اعتصابهای به‌جا، مؤثرتر از دانشجویان و بازاریان و کارکنان بخش خصوصی دست دولتها را در اعمال استبداد و دزدی می‌بندند و پشت دستگاه را به خاک می‌رسانند.
اعتصاب در حقیقت، شمشیر دو دمی است که اگر بر پایه اغراض شخصی و صنفی صورت گیرد و بی‌اعتنا به هدفهای ملی و برنامه‌های سیاسی باشد، به صورت حربه‌ای برنده و بهانه‌ای دنیاپسند در دست رژیم توطئه‌گر برای انحراف و شکست مبارزه قرار می‌گیرد، و به جای دولت و دستگاه کمر ملت را خواهد شکست. اعتصاب نیرومندترین قدرت را در اختیار کارگران و کارمندان، چه در برابر مظالم دستگاه و چه در برابر منافع ملت قرار می‌دهد.
اعتصابهای بی‌حساب و بی‌رهبری که به تنگاهای زندگی اهالی و قحطی نیازمندیهای حیاتی از قبیل آب و نان و برق و بهداشت منجر گردد، آتشی می‌شود که دود آن پیش از دولت به چشم ملت می‌رود.
بخصوص در مبارزه ضداستبدادی دراز مدتی از نوع نهضت فعلی ایران، اعتصاب‌کنندگان لازم است هوشیاری و فداکاری به خرج داده در جهت فشار عملی و تبلیغاتی بر دستگاه سیر نمایند. زیان آنی و آتی آنها به مملکت و مردم در حداقل ضروری باشد.
اعتصابهای ایدئولوژیک و مبارزاتی دنیا بیشتر در حکم چکش تهدید و ضرباتی می‌باشد که بر رگهای حساس حریف وارد می‌شود و قدم‌به‌قدم او را به تسلیم کلی وادار می‌سازد نه آنکه فلج‌کننده فعالیت و سیاست گردد و خسته‌کننده ملت.
* * *
از طرف دیگر، افراد ملت و مردم مملکت نیز شایسته است و باید با برادران و خواهران کارگر و اداری خود، در ثمربخشی اعتصابها هماهنگی کرده نه تنها آماده پذیرفتن مشکلات و محرومیتهای ناشی از آن باشند، بلکه با توصیه همگان به صبر و مقاومت و به تأسیس صندوقهای امدادی و تشکیلات تعاونی همانطور که مرجع عالیقدر آیه‌الله‌العظمی خمینی نیز توصیه فرموده‌اند، امکانات را برادروار تقسیم و خسارتهای وارده به اعتصاب‌کنندگان و جنگ‌زدگان را جبران کنند.
در عصری که انسان آزمند و انحصارجو در هنگام تنگی و سختی به حرص و مصرف بیشتر رو می‌آورد، لازم است به همگان سفارش کنیم که خود را آماده مشکلات و سختیها کنیم و از زندگی مصرفی و تن‌پروری بپرهیزیم که این نوع زندگی جز خسران و زیان حاصلی ندارد و انسانهائی پیروزاند که با داشتن ایمان به مبداء و منشاء قدرت لایزال پروردگار و عمل صالح و شایسته و بجا یکدیگر را به حق و بدنبال آن به صبر و استقامت سفارش می‌کنند. بیش از پیش در روزگار سختی و مشکلات احساس همبستگی بیشتری کنیم و خود را از افراد یک خانواده به شمار آوریم که:
والعصر ان‌الانسان لفی خسر الاالذین آمنوا و عملواالصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر
نهضت آزادی ایران
۱۹/ آبان/۱۳۵۷
