2243
1391/6/28
نامه محمد توسلی به رئیس دادگاه
بنام خداوند بخشنده مهربان
ریاست محترم دادگاه انقلاب شعبه ۱۵
نظر به اینکه اتهامات مطروحه در کیفر خواست پرونده کلاسه شماره ۸۸/۱۱۱۵۴/ط د مربوط به فعالیت سیاسی اینجانب در نهضت آزادی ایران است و مطابق اصل ۱۶۸ قانون اساسی و قانون احزاب رسیدگی به جرایم سیاسی بایستی به صورت علنی، با حضور هئیت منصفه و در محاکم دادگستری صورت گیرد، لذا دادگاه حاضر صلاحیت رسیدگی به این اتهامات را ندارد و دلایل تفصیلی حقوقی آنرا در صورت مقتضی وکلای محترم اینجانب ارائه خواهند داد.
شایان ذکر است که در پرونده مذکور به جای ارائه دلایل بازداشت اینجانب در ۱۲ آبان ۱۳۹۱ که به اتهام امضای نامه ۱۴۳ نفر به آقای سید محمد خاتمی رئیس جمهور سابق کشور انجام شده است و بر خلاف قانون حدود ۷ ماه بنده را در شرایط سلول‌های بازداشتگاه ۲۰۹ وزارت اطلاعات بازداشت کردند، پرونده‌ای پراکنده با عنوان کلاسه بازداشت ۲۶ خرداد ۱۳۸۸ به این دادگاه ارائه شده است، پرونده‌ای که بازپرس آن آقای حیدری فر در آخرین جلسه بازپرسی در سال ۱۳۸۸ با حضور وکیل اینجانب سرکار خانم غیرت گفتند که مسئله‌ای نیست و آنرا مختومه اعلام کردند.
به علاوه در این پرونده به نامه مورخ 25/4/1391 اینجانب به رئیس محترم قوه قضائیه در این خصوص که رونوشت آن برای تعدادی از مقامات مسئول از جمله وزیر محترم اطلاعات و دادستان محترم تهران نیز ارسال شده است و برای مزید استحضار دادگاه محترم مجدداً یک نسخه از آنرا تقدیم می‌کنم، نیز توجهی نشده است.
طرفه آنکه پس از بازداشت سال ۸۸ و دستور مقامات وزارت اطلاعات متعاقب دو نوبت احضار اینجانب و چند تن از اعضای شورای مرکزی نهضت آزادی به دفتر پیگیری وزارت اطلاعات، از آذر ماه سال ۸۸ فعالیت قانونی، علنی و مسالمت آمیز نهضت آزادی ایران متوقف شده است.
در شرایط حساس کنونی کشور معلوم نیست هدف از طرح مجدد اتهام عضویت در نهضت آزادی ایران چیست؟ حزبی که به استناد اصل ۲۶ قانون اساسی، قانون احزاب و نامه وزارت کشور در سال ۱۳۸۰ به دادگاه انقلاب قانونی ولی به علت عدم صدور پروانه غیر رسمی اعلام شده است.
حزبی که در سال ۱۳۴۰ توسط مرحومان سید محمود طالقانی، مهندس مهدی بازرگان و دکتر یداله سحابی و چند تن دیگر تاسیس شد و همواره به استناد آیه محکم قرآنی «وَلْتَکُن مِّنکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»[1] همواره در راستای فریضه الهی امر به معروف و نهی از منکر برای تامین آزادی و حقوق اساسی ملت ایران از جمله کرامت انسان و حقوق بشر تلاش نموده است.
مستندات بازداشت‌های اینجانب در سال‌های ۶۷، ۶۹، ۸۰، ۸۸ و ۹۰ که همواره نقش ایذائی داشته‌اند نیز به وضوح نشان می‌دهند که جز اظهار نظر مشفقانه برای اجرای قانون و پاسداری از اصول و آرمان‌های اصیل انقلاب و انجام فریضه امر به معروف و نهی از منکر نبوده است. اصولی که در آیات محکم قرآن، سخنان پیامبر (ص) و ائمه علیهم‌السلام و همچنین اصل ۱۰۸ قانون اساسی مورد تأکید قرار گرفته است.
بنده با توجه به سوابق خدمات خود در سال‌های قبل و بعد از انقلاب و احساس تعهدی که نسبت به پاسداری از اصول و آرمان‌های اصیل انقلاب و منافع و مصالح ملی دارم اظهار نظر در خصوص مطالب پرونده‌ای که وجاهت قانونی و حقوقی ندارد و اراده‌ای امنیتی آنرا تنظیم کرده و نتیجه آن از پیش مشخص گردیده است را به مصلحت نمی‌دانم و وکلای بنده نیز دفاعی نخواهند داشت.
در چنین شرایطی بنده چون گذشته همواره به خداوند سمیع و علیم توکل خواهم داشت که «وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ»[2]
با احترام ـ محمد توسلی
[1] آل عمران ـ ۱۰۴ ـ باید از میان شما جمعی (همفکر و همراه) باشند که دیگران را به نیکویی فرا خوانند و به رفتار شایسته فرمان و از ناپسند باز دارند، و آنان رستگارانند.
[2] – الطلاق ـ ۳ ـ هر که به خداوند توکل کند خدا برایش کافی است
