غروب عمری قرین عزت و آبرو، با هفتاد سال دفاع ازسنگرآزادی و حقوق مردم

احمد صدر حاج سید جوادی، سالخورده ترین مبارز سیاسی ایران، پس از ۹۶ سال عمر پر برکت، که قریب هفت دهه آنرا با خوشنامی و خدمتگزاری کم نظیر به ملت ایران سپری کرده و “صدر و سید سیاستمداران” بود، صحنه حیات را ترک کرد. 

این پیر پرتوان و پارسا که به حق می توان او را به دلیل حضور پر رنگ و تلاش بی وقفه اش در صحنه مبارزات ملت ایران برای کسب آزادی و حاکمیت ملت، ” آینه مبارزات دو نسل ” نامید، نه تنها بزرگ خاندان سیاسی نهضت آزادی ایران، بلکه بزرگمرد آزادی خواهان وطن به شمار می رفت و تا آخرین رمق روزهای حیات پر برکتش در بستر بیماری، با نوشتن نامه های انتقادی سرگشاده به رهبری نظام، شجاعانه از حقوق مردم دفاع کرد و نماد: ” قدرت مقاومت به رغم کهولت” شد.

سنگربان سالخورده دفاع از حقوق ملت ایران، که دانش آموخته حقوق سیاسی و قضائی از دانشگاه تهران و دارای دکترای حقوق سیاسی از فرانسه بود در دفاع ازحقوق بازداشت شدگان و زندانیان سیاسی پیش و پس از انقلاب سرآمد بود و رهبری و بسیاری از حاکمان استبداد دینی امروز مدیون لایحه های دفاعی او در دوران استبداد سلطنتی هستند.

سوابق جدی سیاسی آن مرحوم از پیوستنش به نهضت ملی ایران به رهبری دکتر مصدق آغازشد. با کودتای آمریکائی- انگلیسی- درباری ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ نامبرده به اتفاق جمعی از آزادیخواهان ملت، “نهضت مقاومت ملی ایران” را که سازمانی نیمه علنی، نیمه زیر زمینی بود تشکیل دادند که تا ۷ سال بار مقاومت را به دوش داشت. با تاسیس “نهضت آزادی ایران” در سال ۱۳۴۱ ایشان به موسسان این حزب پیوست و به خاطر همین سوابق و خدمات، در آستانه پیروزی به عضویت “شورای انقلاب” درآمد. آقای حاج سیدجوادی به عنوان وزیر کشور و وزیر دادگستری در دولت موقت و پس از آن به عنوان نماینده مردم قزوین در اولین مجلس شورای اسلامی خدمات بزرگی به ملت عرضه کرد.

آن صدرسیاستمدان صادق، که با انحراف انقلاب از اهداف اولیه خود، حقوق ملت را قربانی شده در پای بت استبداد دینی و ولایت مطلقه فردی می دید، از همان مجلس نخست به فراکسیون اقلیت منتقد پیوست و در این ثلث قرن هرگز در حمایت از حقوق مردم مندرج در قانون اساسی و دفاع از آزادی ملت کوتاه نیامد. او در اواخر عمرش در نامه ای به ملت ایران به عنوان عضوی از شورای انقلاب، صادقانه از وقایع سه دهه اخیر این چنین عذرخواهی کرد:

” آنچه در این لحظات برای راقم این سطور تاسف انگیزبوده و جای عذرخواهی دارد، نه مبارزه با نظام خودکامه پهلوی، یا همکاری با روحانیت، یا پذیرش مسئولیت، یا واگذاری قدرت به تشنگان آن (استعفا) است … ضمن اعتقاد کامل به اصالت انقلاب مردمی ۱۳۶۷ و آرمان های آن و دفاع از عملکرد نهضت آزادی ایران در خلال پیروزی انقلاب و پس از آن، بابت کوتاهی، قصورو یا ناتوانی خود، به عنوان احدی از اعضای شورای انقلاب و دولت موقت، در راستای ممانعت از عدول حاکمیت از آرمان های تاریخی ملت ایران عذر خواهی می کنم.”

“اگر ما پس از پیروزی انقلاب، همچنان شانه به شانه ایستاده و دست در دست هم، استبداد را نشانه گرفته بودیم و مشکلات را در سقوط شاه خلاصه نمی دیدیم، امکان بازتولید استبداد و فروافتادن از استبداد سیاسی به استبداد دینی به این سان راحت و کم هزینه صورت نمی پذیرفت”.

آنها هدفدارانی بودند که صحنه حیات را خالی کردند، دستاورد آنان متعلق به خودشان و دستاورد شما متعلق به شماست، شما از عملکرد آنان بازخواست نمی شوید( امروز مسئول ایفای نقش خود هستید) سوره بقره آیه ۱۳۴

اعضاء و علاقمندان نهضت آزادی ایران در خارج کشور

۱۲ فروردین ۱۳۹۲