گفت و گو با مهندس توسلی اولین شهردار تهران بعد از انقلاب
روزنامه ایران
مورخ ۱۹ دی ماه ۱۳۹۷
- آقای توسلی جلسه دیروزشهرداران پس از انقلاب،تقریبا پس از یک وقفه نسبتا طولانی برگزار می شد،اینطور نیست؟
بله، این جلسه درواقع دومین جلسه ای بود که با حضور شهردارانپس از انقلاب برگزار می شد. ما در سال ۸۱ در دوره شهرداریاقای الویری هم یکبار دورهم جمع شده بودیم و اتفاقا آن جلسهدستاوردهای بسیار مثبتی داشت. متاسفانه دو تن از شهردارانیعنی آقایان زواره ای و سیفیان هم در آن جلسه حضور داشتندکه به رحمت خدا رفتند. اما در جلسه دیروز که به دعوت آقایحناچی برگزارشد، تقریبا همه شهرداران پس از انقلاب حضورداشتند،جز چند نفر از شهردارانی که نقش اساسی چه مثبت وچه منفی پس از انقلاب ایفا کرده بودند که بنا به دلایلی غایببودند، البته آقایان کرباسچی و قالیباف پیش از این عدمحضورشان را اطلاع رسانی کرده بودند.
* در این جلسه بیشتر بر چه نکاتی تایید شد؟
ما سعی کردیم بیشتر بر نکاتی که در شرایط حاضر برای مدیریتآقای حناچی مفید است، دست بگذاریم. بیشتر اعضا نظرمشورتی داشتند و توصیه های مدیریتی و کارشناسی ارائه دادند. البته هر فرد، با توجه به سوابق و تجربیاتی که داشت، دیدگاه هایخودش را مطرح کرد و در مجموع نکات مثبت خوبی رد وبدل شد.
* با توجه به این دورهمی، بزرگترین معضل شهر تهران راچگونه ارزیابی می کنید؟
ببینید بزرگ ترین چالش شهر تهران، ساختار مدیریتی آن است کهبه اعتقاد من یک ساختار مدیریتی اقتدارگراست و هم اکنون بارسنگین بدهی های دوره گذشته را که بالغ بر ۵۰ هزار میلیاردتومان است، به دوش می کشد. این سختار یک ساختار حجیم وفربه است و در چنین شرایطی که با استانداردهای جهانی فاصلهزیادی داریم، حتی بهترین مدیران شهری هم نمی توانند بهنیازهای انسانی و ملموس شهروندان شهر تهران پاسخ مناسبیبدهند.
* آیا درباره راهکارها و راه حل برون رفت از این چالشهم بحث شد؟
بله، مهم ترین راهکار که از سال ۵۷ هم نیز بنده مطرح و بر آنتاکید داشتم، اجرای مدیریت واحد شهری و سپردن مدیریت شهر به دست خود مردم است. ما فاقد این سیستم مدیریتی در شهرتهران و حتی کشور هستیم. اشخاص نمی توانند در چنینساختاری نقش تعیین کننده داشته باشند. البته ما با توجه بههمین شرایط بازهم توصیه هایی را به آقای حناچی ارائه دادیم تابتواند با ظرفیت حال حاضر و محدودیت های اعتباری و ساختاریکه وجود دارد، اداره شهر تهران را به بهترین شکل ممکن انجامدهند.
* درباره مصداق ها چطور؟
براساس نظرسنجی که اخیرا از شهروندان تهران صورت گرفتهبود، ۹۰ درصد مشکل شهر تهران، ترافیک، جابه جایی شهری ومسائل زیست محیطی اعلام شده است. در این جلسه ما به اینچالشها و معضلات پرداختیم و اینکه چطور باید به این نیازهایواقعی مردم تهران پاسخ داد. البته ما از اوایل انقلاب به اینموضوعات ورود کرده بودیم و اتفاقا راهکارهای جهانی برای کنترلو کاهش بار سنگین ترافیکی در شهرها را هم بررسی کرده بودیم.
* برای اولویت دارترین معضل امروز پایتخت ، چهراهکارهایی پیشنهاد شد؟
اولین راهکار توسعه حمل و نقل عمومی شامل مترو و اتوبوسرانی برای سفر های متوسط و طولانی شهری است و در مراحل بعدیدوچرخه سواری و پیاده روی برای سفر های کوتاه و متوسط شهری است. این راهکارها قطعا جوابگوی این بحران ترافیکی درتهران خواهد بود. اما مساله مهم اینست که به برنامه های شهری،نگاه انسان محور داشته باشیم. براین اساس مدیریت شهری بایدنیازهای واقعی شهروندان را بررسی کند. در اوایل انقلاب و بویژهاز اوایل دهه ۷۰ با تهیه آیین نامه های ملی نیز دانش و مبانی فنیاین راهکار ها را مطرح کردیم که بر توسعه مترو ، اتوبوسرانی ودوچرخه سواری ، تاکید داشت.
* با این توصیف جزو موافقان دوچرخه سواری هر سهشنبه آقای حناچی هستید؟
من این حرکت ایشان را به عنوان یک اقدام فرهنگسازی تقدیر میکنم، کاری بود که باید انجام می شد و ایشان هم پیشگام شدند،اما پیش نیاز این کار، ایجاد زیرساخت های حمل و نقل ایمنبراساس استانداردهای فنی برای دوچرخه سواری است.
* کدامیک از شهرداران پس از انقلاب را در ایجاد شرایطدشوارامروز بیشتر مقصر و مسئول می دانید؟
با قاطعیت و نگاه کارشناسی می گویم که بیشترین تخریب شهردر دوران احمدی نژاد اتفاق افتاد. در این دوره بیشترین هزینه هاو خسارت به پایتخت تحمیل شد . اطلاعات و مستندات هم برایاثبات این موضوع بقدر کافی موجود است. اما ارزیابی عملکردشهرداران دیگر نیاز به کار کارشناسی دارد. چراکه آقایانکرباسچی و قالیباف هر دو در دوره طولانی مدیریت خود، علاوه براین که خدمات مناسبی ارائه دادند، اما خسارات سنگینی هم بهشهر وارد کردند که نیاز به بررسی و ارزیابی کارشناسی در فرصت بیشتری است.
* به اعتقاد شما به عنوان اولین شهردار پس از انقلاب وبه عبارتی پیشکسوت ترین، بزرگترین مشکل امروزشهرداری تهران چیست؟
ساختار مدیریت شهری که باید تغییر کند.من معتقدم شهروندانباید در جایگاه واقعی خودشان در مدیریت شهری قرار بگیرند کهلازمه این کار هم تصویب لایحه مدیریت یکپارچه شهری است کهخوشبختانه در سال ۹۳ در دولت اقای روحانی به جریان افتادهاست. تا این تحول ایجاد نشود، هیچ شهرداری نمی تواند کاراساسی در شهر تهران انجام دهد. اگرچه با این شرایط که حقوقشهروندی و باور عمومی وجود ندارد، شهردار منتخب مجبور استتا در همین چارچوب های ساختاری موجود، فعالیت کند.