بوته آزمایش کوبانی
۱ آبان, ۱۳۹۳
مهدی نوربخش
کوبانی در هفتههای گذشته به مرکز ثقل مقاومت مردم کرد سوریه در مقابل تروریستهای داعش تبدیل گشته است. اما کوبانی و مقاومت مردم دلیر آن به محک دیگری نیز برای ارزیابی بازیگران صحنه مبارزه با این گروه تروریستی قرار گرفته است. در ابتدا دولت آمریکا تمایل چندانی برای بمباران مواضع این گروه تروریستی در اطراف کوبانی از خود نشان نمیداد. برای آمریکاییان از دست رفتن کوبانی در مقیاس با آنچیزیکه تا بحال در عراق و سوریه از دست رفته است و بدست داعش افتاده است آنچنان مهم نبود. انعکاس خبر سرکوب کوبانی توسط داعش و مقاومت مردم آن توسط خبر گزاریهای بین المللی، ایجاد فشار بین المللی و تلاش کردهای عراقی به تغییر استراتژی آمریکا در مورد کوبانی کمک نموده و بمب افکنهای آمریکایی مواضع داعش را مورد حمله قرار داده و از سقوط کوبانی توسط داعش جلوگیری بعمل آوردند. ارسال اسلحه به مردم کوبانی توسط دولت کردستان عراق و آمریکا به مردم این شهر کمک نمود تا بخشهایی از شهر را از تصرّف گروه تروریستی داعش خارج نموده و این نیرو را به تخلیه مواضع خود در درون و بیرون کوبانی مجبور نمایند.
دولت ترکیه نیز هفتهها از کمک به مردم کوبانی امتناع میورزید بخاطر اینکه نمیخواست عملا به تنهایی وارد نبرد زمینی با داعش گردیده و به مردمی که با برآورد این کشور به گروه پ ک ک علاقه نشان میدهند کمکی کرده باشد. اما با فشارهای بین المللی و مردم کرد این کشور و عراق، سرانجام دولت ترکیه به کرد های این کشور اجازه داد تا بتوانند به کمک مردم کوبانی رفته و در کارزارعلیه داعش شریک باشند. بدون شک کمک کردهای ترکیه و ارسال اسلحه به مردم کوبانی، به مردم شجاع و ستم دیده این شهر کمک خواهد نمود تا داعش را با شکست سرنوشت سازی روبرو نمایند.
اما دو بازیگر غائب در صحنه مقاومت با داعش در کوبانی، سوریه و ایران بوده اند. دولت سوریه که بخش عظیمی از خاک خود در تصرّف داعش قرار گرفته است هیچگونه علاقهای برای کمک به مردم کوبانی برای مقابله با داعش از خود نشان نداده است. در طول چهار سال گذشته مقاومت مردم سوریه در مقابل رژیم خودکامه اسد، دولت این کشور فرصتهای عدیدهای را برای داعش مهیّا نموده بود تا این گروه تروریستی با کشتن مخالفین اسد، کشور را از گروههای مخالف رژیم پاک سازی نماید. دولت اسد با این استراتژی که نهایتا سودی عاید آن رژیم نکرد با مخالفین خود مقابله میکرده است.
اما عدم حمایت دولت ایران از مردم کوبانی علی رقم حمایت وسیع مردم در داخل و خارج کشور، تعجب بسیاری را برانگیخته است. رهبری و دولت ایران هماهنگ با دولت اسد بدون نشان دادن هیچگونه حساسیتی به این فاجعه و کشتار جمعی از کنار آن گذشته اند. گویی جرم مردمیکه با دولت اسد به مخالفت برخاسته اند، جنایت هولناک داعش و کشتار جمعی آنهارا را کاملا توجیه مینماید. رهبری و نظام امنیتی ایران با یک ایدئولوژی استبداد محور در کنار خود کامهترین دولتهای منطقه قرار گرفته و آن چیزی که به آن باور ندارند، نقش مردم در گزینش نوع دولت و ساختن ساختارهای سیاسی و نهادهای دموکراتیک میباشد.
اما مقاومت دلیرانه مردم کوبانی و شرکت زنان دلیر کرد در جبهههای مقاومت در مقابل داعش، سر فصل جدیدی را در مقابله با ایدئولوژیهای خشونت طلب و مردان مستبد دولتهای منطقه خواهد گشود. شکست داعش در کوبانی و بدست مردان و زنان دلیر کرد این شهر، نشان خواهد داد که کاریکه ارتش بزرگی چون عراق نتوانست انجام دهد، مردمی با عزمی استوار توان انجام آن را خواهند داشت. کوبانی و مردمش و چگونگی مبارزه آنها با گروه تروریستی داعش شاید شروع برای پایان داعش و ایدئولوژی خشونت طلب این گروه در این منطقه بشمار آید. حمایت از مردم کوبانی نه تنها بلحاظ اخلاقی کار بسیار نیکویست، که از نظر سیاسی اهمیت ویژه یی برای مبارزه با خشونت و ایدولوژیهای خودمحور و خشونت گرا خواهد داشت.