بیانیه نهضت آزادی ایران به مناسبت پیروزی راهپیمائی تاسوعا و عاشورا
بسمهتعالی
راهپیمائی با عظمت و تاریخی تاسوعا و عاشورای حسینی در روزهای ۱۹ و ۲۰ آذرماه ۱۳۵۷ در تهران و شهرستانها، گویای یک حرکت با هدف و مقصد از طرف قاطبه ملت مسلمان ایران بود و نظم و انضباط فوقالعاده آن مشت محکمی بر دهان یاوهگویانی که اتهامات ناروا و گوناگونی به حرکتهای مردمی و نهضتهای اصیل اسلامی میزنند و ملت شریف ایران را مردمی بیبندوبار و بیانضباط میخوانند.
جمعیت دفاع از آزادی و حقوقبشر، مجاهد بزرگ آیتالله طالقانی، روحانیون مترقی و متعهد تهران، جبهه ملی، انجمنهای اسلامی مهندسین، پزشکان و معلمان، جمعیت حقوقدانان ایران و نهضت آزادی ایران مردم را به راهپیمائی در روزهای تاسوعا و عاشورا دعوت کردند تا بار دیگر همبستگی و یکپارچگی مردم حقطلب و متانت آنان به نمایش درآید و به جهانیان ثابت شود که این راهپیمائی نه از روی تفریح و تظاهر است، بلکه ملت با بیان و فریاد رسائی مکنونات قلبی خود را به شاه و ارتش و دولتهای خارجی اعلام کرد و آشکار ساخت که مبارزات و اقدامات اعتراضآمیز آنان هدفی والاتر و مقدستر از تخریب و آتشسوزی دارد و وسائلی که برای رسیدن به مقصود انتخاب میکند متناسب با آن هدف مقدس و انسانی است، و چه زیبا و شایسته نشان داد!
از آنجا که این دعوت از هر جهت با طبیعت این روزها و فلسفه قیام حسینبنعلی علیهالسلام متناسب و با خواست قلبی همه مردم حقطلب ایران هماهنگ بود، با چنان پاسخ مثبتی روبرو شد که در تاریخ جهان هم سابقه نداشت و همگان خود را در این دریای مواج انسانی و عظیم حرکت حل شده میدیدند. تناسب کامل ماهیت و مقصد این حرکت با فلسفه قیام سیدالشهداء سرور آزادگان از آنجا است که برجستهترین جنبه آن قیام در برابر بزرگترین انحراف در اسلام و رسالت پیامبر یعنی سلطنتی شدن حکومت به صورت موروثی درآمدن آن از سوی معاویه و فرزندش یزید بود. همان حاکمیت اسلامی که از طرف خدا به پیامبر عظیمالشأنش و سپس به صالحترین افراد امت یعنی ائمه هدی و پاسداران قرآن و اسلام تفویض شده بود و امت اسلام هم آن را با فطرت و طبیعت خود هماهنگ یافته با جان و دل پذیرفته بود.
این راهپیمائی دو روزه که در تهران حداقل بوسیله دو میلیون نفر و در سراسر ایران بوسیله میلیونها نفر انجام گرفت، رفراندومی طبیعی و مردمی در اجابت دعوت زعیم عالیقدر آیتالله العظمی خمینی و مطلبی بود که بارها بوسیله نهضت آزادی ایران تأکید شده که ملت ایران، شاه و خانوادهاش و رژیم سلطنتی را نفی میکند.
در این رفراندوم بینظیر در جهان، مرد و زن و نوجوان با فریاد رسا و از صمیم قلب اعلام کردند که ما میخواهیم از هر گونه استبداد آزاد باشیم، از هر نوع وابستگی سیاسی و اقتصادی و فرهنگی استقلال داشته باشیم، و حکومت قسط اسلامی را مستقر سازیم.
در چنین نظامی اقلیتهای مذهبی از تمام حقوق انسانی مصرح در تعالیم و قوانین اسلامی برخوردارند، مرد و زن از کرامت و حیثیت انسانی بهرهمند میگردند و گروهی عظیم به نام کارگر و دهقان به استثمار اقلیتی ثروتمند درنمیآیند.
رژیم حاکم، از چند روز پیش از برگزاری راهپیمائی، مغز علیل اندیشمندان سلاحهای کند خود را به کار انداخت و با تأسیس خط ماژینوی دو نیم کردن شمال و جنوب شهر و بستن فرودگاه، با بلندگوهایش انواع اتهامات ناروا را به این نهضت چشمگیر وارد و با جعل اکاذیب و خلق دسیسهها و ایجاد ارعاب و ترور افراد و افکار همچون دست داشتن یا گردانندگی کمونیستها و ترساندن مردم از نفوذ گروههای به اصطلاح خرابکار، میخواست از چنین نهضت بزرگ حقطلبانهای جلوگیری کند و پس از برگزار شدن راهپیمائی و خیره شدن چشمشان از عظمت و نظم و انضباط و آرامش آن و توجه بدین نکته که هیچ گردانندگی و همراهی از جانب نیروهای کمونیستی وجود نداشت و حرکت یکپارچه اسلامی بود به تلاشهای مذبوحانه دیگری دست زد و با به راه انداختن مشتی اوباش چماق به دست مزدور و اجیر و افراد معلومالحال و برخی از افراد پلیس و نظامی غافل و ناآگاه در خیابانها برای ضرب و شتم مردم و دادن شعارهای به اصطلاح ملی و میهنی(!) در شهرستانها و تهران، قصد آن دارد که خودی نشان دهد و ارعاب کند و از مردم انتقام کشد و اکنون که خود را کاملاً مطرود مردم میبیند از کشتار افراد بیگناه و هر جنایت و خیانتی دریغ نکند، اما غافل از آنست که این اقدامات همه تلاشهای مذبوحانه و تدابیر بیبنیاد و حاکی از سرگردانی و ناآگاهی است که هر بار به رسوائی بیشتر و محکومیت قطعیتر خود رژیم در افکار مردم آگاه ایران و در انظار جهانیان میانجامد.
مردم با نشان دادن رشد خویش و آرامش بینظیر و نظم و انضباط چشمگیر باوجود داشتن امکان و قدرت برای هر نوع اقدامی، در این راهپیمائی ثابت کردند که کشتن و زنده زنده سوزانیدن صدها نفر از مردم بیگناه در تهران و شهرستانها و تخریب و سوزانیدن اماکن و تأسیسات مردم در مناسبتهای مختلف کار کسانی است که از اعمال سلاحهای بهحق و وسائل انسانی و پایگاه مردمی بیبهره است و بدینوسیله به دنبال بهانههائی میگردند تا اقدامات خفقانآمیز و کشتارهای خویش را موجه جلوه دهند و ابقا و ماندن خود را ضروری بنمایانند.
عظمت و انضباط و نظم این راهپیمائی که به استناد همه وسائل ارتباط جمعی کشورهای خارجی اعم از آمریکا و شوروی و انگلیس و ایتالیا و فرانسه و آلمان و سایر کشورهای غربی و شرقی و حتی یاران و پشتیبانان رژیم بینظیر بود، و به شهادت ناظران عینی چنین تجع عظیم و باشکوه و بزرگوارانهای از لحاظ کمیت و کیفیت در جهان سابقه نداشته است؛ نهضت آزادی ایران را برآن داشت که خواستههای طبیعی ابراز شده ملت ایران را به عنوان ثبت در تاریخ همانگونه که در قطعنامه ۱۷ مادهای راهپیمائی نیز ذکر شده است، بدین وسیله اعلام دارد:
۱- همبستگی و یکپارچگی خود را استوارتر کرده برفشردگی صفوف خویش در همه میدانهای مبارزه با دشمنهای خارجی و داخلی و نفسانی بیفزائیم.
۲- این رفراندوم به همه مردم جهان و اتباع کشورهای خارجی ثابت کرد که جهت مردم نه تنها ضدخارجی نیست، بلکه هر کشوری که استقلال و آزادی ما را محترم شمارد و هر دولتی که در جهت دشمنی با مردم با رژیم حاکم ایران تبانی نداشته باشد و از آن حمایت نکند، از دوستی و احترام متقابل ما برخوردار است و معاملات اقتصادی و هر نوع ارتباطی که بر این پایه استوار باشد مورد قبول ما است.
۳- برادری و حس تعاون اسلامی احیاء شده در میان خود را که قرنها بر اثر تسلط استبداد به تفرقه و بیتفاوتی بدل شده بود، روزبهروز بیشتر کنیم و در گرفتاریهای زندگی یار و مددکار یکدیگر باشیم بخصوص در جهت همدردی و همراهی با اعتصابیون ارجمند در تمام رشتهها، پیشقدم بوده نگذاریم بر اثر این اعتصاب حقطلبانه خود دچار مضیقه و ناراحتی شوند و در احتکار و گردآوری کالاهای مصرفی یا گران کردن مایحتاج عمومی و غیره اقدام نکنیم.
۴- برادران ارتشی ما بدانند که ملت ایران آنان را از خود جدا ندانسته فرصت گرانبهائی در اختیارشان میگذارند که با پیوستن به صفوف مردم نه تنها به کشتار برادران و خواهران خود تندرندهند بلکه صفوف متحد و یکپارچه تمام گروههای ملت را برای رسیدن به اهداف مقدس مذهبی و ملی یاری کنند.
۵- هشیاری و آگاهی خود را از دست ندهیم و بدانیم که دشمن پیوسته در حال توطئه و دسیسهچینی است و با انواع دروغپردازیها و جعلیات قصد دارد که نهضت مقدس ما را منحرف کند یا خلاف واقع نشان دهد. با بیداری و هشیاری کامل هر نوع دسیسهای را خنثی کنیم.
۶- خود را برای یک مبارزه طولانی آماده کنیم و بدانیم که با از بین رفتن یک شخص و حتی رژیم، مبارزه ما پایان نمیپذیرد، بلکه در جهت تکامل انسانی و از میان بردن موانع رشد، پیوسته خود را شایسته مبارزه نشان دهیم و یقین داشته باشیم که ان تنصرواالله ینصرکم و یثبت اقدامکم. ان شاءالله.
نهضت آزادی ایران
۲۳/آذر/۱۳۵۷