حقوق قومی علیه حقوق بشر
تبیین مواضع نهضت آزادی ایران در قبال رفراندوم اقلیم کردستان
عمادالدین باقی
این یادداشت را چند روز پیش از تعطیلات تاسوعا و عاشورا نوشتم ولی در انتشارش تردید داشتم. موضعگیری های دور از انتظار برخی از سیاست ورزان مرا را صرافت انداخت که آن را با ویرایش و افزایش منتشر کنم. در ۱۵ بند توضیح داده ام که چرا همه پرسی اقلیم کردستان از نظر انسانی، سیاسی و حقوق بشری قابل دفاع نیست و خطرات بزرگ جانی و مادی در پی دارد. در ابتدایش هم نوشته ام که «می دانم در شرایطی که فضا دوقطبی می شود و عده ای شوق رهایی و استقلال و عده ای خشم در برابر تجزیه دارند و کنش ها عاطفی شده اند، استدلال راه به جایی نمی برد و هرکس سخنی برخلاف میل و آروزیش بشنود رنجیده می شود». ولی دفاع من از حقوق اقوام گوناگون ایران در تمام سال های گذشته مکتوب و مستند است و برخی از آنها هزینه های سنگینی داشته و هر نسبت ناروایی را بی اعتبار می کند و خواننده را به انصاف و عدالت در داوری فرا می خواند.
فضای مجازی نوشته ها و خواندنی ها را هم فست فودی کرده و مردم را به دانش یکی دو جمله ای عادت می دهد. گرچه برخلاف این عرف مجازی، نوشته ام کمی بلند شده است اما فکر می کنم موضوع آنقدر اهمیت دارد و خطر چندان بزرگ و بیخ گوش ماست که می ارزد خواننده ارجمند حوصله کند و تا پایان بخواند و داوری اش برخاسته از خوانش کامل باشد نه مطالعه گزینشی. اصولا در پاره ای از بحث ها باید اصل بر بلوغ سخن باشد نه کوتاهی یا بلندی.