نوروز
مهندس مهدی بازرگان در شماره نوروزی سال ۱۳۷۰ مجله «آدینه»، مقالهای درباره نوروزهای ایران معاصر نوشت؛ از عهد احمدشاه قاجار و دوران نوجوانیاش تا عصر انقلاب اسلامی و زمان نخستوزیری خود. یادماندههایی از آداب و سنن اجتماعی و فضای سیاسی آن روزهای ایران و تاثیر بهار طبیعت بر خلقیات و روحیات مردم این دیار. به گزارش «تاریخ ایرانی»، در قسمتی از این مقاله که با عنوان «نوروز ۵۸ تهران» چاپ شد آمده است:
در اول فروردین ۵۸ که کمتر از دو ماه از انتصاب دولت موقت میگذشت شهردار تهران آقای مهندس توسلی از دولت و مردم دعوت برای دیدار عید در استادیوم صد هزار نفری کرده بود. اجتماع عظیمی به وجود آمد. من برای زدودن یأس با تردید و ترس که هنوز در دلها و چهرهها ظاهر بود و شکستن عقدههای عزا و عقیدههای ضد ملی در سخنرانیم، اعلام عید گرفتن کردم و دستم را بلند نموده آستین لباس نوروزیم را نشان دادم که موثر و مورد استقبال و نشاط قرار گرفت. بعضیها هنوز هم آن را به یاد میآورند.
قبلا در اواخر اسفند ماه که میخواستم تعطیلات رسمی تجدیدنظر شده سال را به تصویب شورای انقلاب برسانم، تعطیل یک هفته عید و سیزده بدر مورد استقبال بعضی از آقایان قرار نگرفت، تصور میکردند ۱۵ خرداد و ۲۲ بهمن و روزهای دیگر میتواند جایگزین آنها و مانع ملیگرایی و سنتهای طاغوتی بشود.
در اولین پیام نوروزی بعد از پیروزی و شاید سال بعد از آن، اگر اشتباه نکنم، رهبری انقلاب و پایهگذار جمهوری اسلامی ایران عنایت داشتند یا فراموش کردند که تبریک سال بگویند و نام از نوروز ببرند. بعدها با ذکر اینکه پارهای از روایات حکایت از تایید و تصویب نوروز از جانبت بزرگان اسلام مینماید تشریفات نوروزی و تبریک تحویل سال بر برج حمل پذیرفته شد و حالت رسمی پیدا کرد. مقامات همه ساله پیام نوروزی میفرستند و تبریک به ملت مسلمان گفته، توصیهها مینمایند.