۲۰۵۱
۱۸/۱۱/۱۳۸۶
در سوگ احمد بورقانی
اگر پیش از این در غم توقیف روزنامهها و مجلات سوگوار میشدیم، حال باید در سوگ پرواز انسانهایی باشیم که به کالبد مطبوعات مسیحوار میدمیدند و آتش آزادی را پاس میداشتند. احمد بورقانی فراهانی و رفتنش داغ آن همه آزادی ستیزی وآزادی سوزی را زنده کرد.
بورقانی یک روزنامهنگار بود اما در موسم کوتاهی در تاریخ سرزمین عزیزمان بر جایی نشست که قرار بود با مسوولیتش در معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد و در یکی از چند بهار ناکام مطبوعات ایران، حقوق همصنفانش و بالاتراز آن آزادی بیان را پاس دارد و گسترش دهد.
ثمره دوران خوش بورقانی این بود که بر درخت کهنسال روزنامهنگاری ایران شاخههای تازهای رویید و میوههای شیرینی به بار آمد. بگذریم از اینکه دستاورد خجسته بورقانی تا واپسین روزهای زندگیش او را به دادگاه میکشاند و در معرض این سوال قرار میداد که چرا آزادی؟
تن خسته بورقانی امروز در جمع ما نیست. اما او اسوه همه آنهایی است که گام در راه قلم میگذارند و زبان سرخ و سرسبزی دارند. حالا میتوان در افقی که با طلوع مشروطیت روشن شده است بورقانی را ایستاده در کنار دهخدا، صوراسرافیل و فاطمی دید.
نهضت آزادی ایران در گذشت دور از انتظار شادروان احمد بورقانی را با تاثر فراوان به خانواده محترم ،دوستان واصحاب مطبوعات، فرهنگ و سیاست صمیمانه تسلیت می گوید و خدمات ارزشمند این شخصیت فرهنگی را در زمینه توسعه آزادی مطبوعات و نمایندگی مردم در مجلس ششم می ستاید.
نهضت آزادی ایران