استقلال دانشگاهها و وزارت علوم
۲۲ فروردین , ۱۳۹۳
غلامعباس توسلی*
مجلس برای چندمین بار بحث استیضاح وزیر علوم را مطرح کرده است. اخیرا شاهد بودهایم که تعدادی از افراد حاضر در مجلس از هر بهانهای استفاده کردهاند تا وزیری از دولت روحانی را استیضاح کنند و به مجلس بکشانند.
اما علتی که اکنون برای آماده کردن پیشنویس استیضاح فرجیدانا میتوان متصور بود و چندینبار هم از جانب نمایندگان مجلس بیان شدهاست به موضوع انتصاباتی برمیگردد که در این مدت توسط وزیر علوم صورت گرفته. مجلس یک بار در زمان رای اعتماد به وزرای پیشنهادی، رای اعتماد خود را به فرجیدانا داده است و اکنون نمیتواند به علت انتصاباتی که حق قانونی وزیر است از او سوال کند و به او فشار بیاورد.
در دو مساله باید تفکیک قائل شویم؛ بحث استیضاح وزیر علوم موضوعی جداست و اینکه به چه علتی این اقدام صورت میگیرد مساله مهم دیگری است. وزارت علوم و دانشگاهها باید در انتخابات و انتصابات خود مستقل عمل کنند.
در گذشته انتخاب ریاست دانشگاهها توسط شورای دانشگاه صورت میگرفت و دانشگاه از وزارت علوم مستقل عمل میکرد و رئیس دانشگاه توسط خود اعضای هیات علمی انتخاب میشد. اما اکنون شاهدیم که انتخاب رئیس دانشگاهها توسط مجلس به موضوعی سیاسی تبدیل شده است.
در دولت گذشته شاهد بودیم که به علت دستیابی به هدفهای معینی که داشتند، بیشترین تغییرات را در ریاستهای دانشگاه اعمال کرده و افرادی را بر سر کار و در پستها و مقامها منصوب میکردند که مورد قبول و در چارچوب اهداف آنها بودند و عملا با این رویکرد استقلال دانشگاه تحتالشعاع قرار گرفت و انتخابها براساس سیاستهای تعریفشده بود.
سیاستی که فرجیدانا در وزارت علوم و در قبال دانشگاهها پیش گرفته است، سیاست پاسخگو کردن دانشگاهها در کنار اعطای استقلال به آنهاست. چنین شیوهای بسیار پسندیده است زیرا دانشگاه باید نهادی باشد که با تغییراتی که در سیاست اتفاق میافتد، دستخوش تغییرات نشود. دانشگاه محل یادگیری سیاستها و علماندوزی است و چیزی جدای از سیاست نیست. دانشگاه و دانشجو باید مستقل باشد تا جایی که بتوانند درمورد سیاستهای مختلف دولتها به اظهارنظر بپردازند.
منبع: روزنامه آرمان