این رنج ها و آن گنج ها
علی ملک پور
طی روزهای اخیر شماری از نمایندگان مجلس و تحلیل گران ضرورت باز توزیع امکانات مالی نهادها و بنیادهای خارج از کنترل دولت را برای گذار آسانتر از تنگناهای کرونایی پیشنهاد دادند. آنها مشخصا از نهادهایی مثل بنیاد مستضعفان و ستاد اجرایی فرمان امام و حرم های مذهبی معتبر و امام زادگان سراسر کشور نام برده اند. واقعیت این است که مجموع دارایی ها و درآمدهای این بنگاه ها حتی با ثروت ملی برخی کشورهای کوچکتر برابری میکند. این موسسات با نامها و نمادهای محترم اکنون این توفیق را دارند که بی درنگ در مسیر مصالح مردم – که صاحبان واقعی آنها هستند – فعال شوند و در اقتصاد ملی ما ادغام و تحت نظارت و مدیریت دولت قرار گیرند تا اکنون در سخت ترین برهه تاریخ معاصر ایران، به التیام درد و رنج ساکنان این سرزمین مدد رسانند. این موسسات بخش عظیمی از ثروت ملی را در اختیار دارند و در ۴ دهه اخیر نیز گزارشی شفاف از دخل و خرج ها ارایه نکردهاند به این موارد باید معافیت از مالیات و مصونیت از ارزیابی و حسابرسی مستقل را هم افزود. هیچ فرد منصفی در جهان با تحریم های غیر موجه آمریکا علیه مردم ایران موافق نیست، تحریم هایی که به نوعی مجازات جمعی تلقی می شود. اما ایران کشور مستمندی نیست که حتی با تحریم به زانو درآید. این برازنده نام ایران نیست که دولت به مردمش فقط یک میلیون تومان وام آن هم با بهره ۱۲ درصدی بدهد! موسسات نامبرده می توانند با گشودن درهای خزائن خود همه گرهها را از کار ملت باز گشایند و با این گشایش تحریم ها را نیز کم اثر کنند و مردم ایران نیز همچون ملل دیگر بی دغدغه معاش در قرنطینه بمانند و سرود و کتاب و ترانه و دعا بخوانند تا به یمن صبر و مقاومت خویش، جان و تن از ویروس ووهان، برهانند. نمیتوان باور کرد که با وجود آن همه امکانات مالی ایرانشهر عزیز ما محتاج ۵ میلیارد دلار وام از اجانب باشد تا آمریکاییان با غرور زیر درخواست ایران بنویسند” موافقت نمی کنیم“! بنیاد مستضعفان و ستاد اجرایی و بنیاد برکت و حرم های مذهبی می بایست قدم پیش گذارند و در تامین هزینههای تحمیل شده بر اثر قرنطینه و کسادی کسب و کار مردم مشارکت و احساس مسئولیت کنند و به این دوگانگی مزمن در اقتصاد ایران پایان دهند. اگر نه چنین شود شاید دیگر قضیه تحریمها هم بحث دقیقی نباشد، تحریم ها باید در اسرع وقت برداشته شود ولی امروز نباید چنان باشد که با علم کردن تحریم ها مردم را با دست های خالی در هجوم بیماری کرونا تنها گذارند. اکنون که به یمن سیاستهای جناح اقلیت، هیچ کس دوست ایران نیست، مدعیان زیرک چینی نیز فقط در یک قلم ۵۰ میلیارد دلار سرمایه ما را به بهانه تحریم آمریکا مسدود و ضبط کرده و به مصایب ما ریشخند می زنند. منابع و امکانات داخلی ما همه تنگناهای ناخواسته اخیر را کفایت می کند مگر آنکه نیروهایی مایلند این رنج ها را در کنار آن گنج ها نظاره کنند.