نامه به نخست وزیر و اعتراض به مقاله مندرج در روزنامه اطلاعات
مورخه ۱۷/۱۰/۱۳۵۶ که در آن بساحت پیشوای ارجمند اسلام اهانت شده بود
تهران به تاریخ ۲۱/۱۰/۱۳۵۶
جناب آقای نخست وزیر
در آستانه ورود آقای کورت والدهایم دبیر کل سازمان ملل متحد به ایران فاجعه کشتار مردم بی پناه شهرستان قم را میتوان یکی از مظاهر شرم آور نقض حقوق بشر درایران شمرد. علت وقوع فاجعه خود بسیار دردناک و غم انگیز است:
در صفحه هفدهم از شماره ۱۵۵۰۶ روزنامه اطلاعات مورخ ۱۷ دیماه ۱۳۵۶ مقاله ای تحت عنوان
(ایران و استعمار سرخ و سیاه) به قلم احمد رشیدی مطلق (که بنظر میرسد نامی مجعول و مستعار است) انتشار یافت که طی آن ساحت ارجمند پیشوای معظم و مورد علاقه خاص شیعیان حضرت آقای روح الله خمینی مورد افترا واهانت و هتک حرمت قرار گرفته بود بطوریکه برای تمامی مردم مسلمان ایرانی بسی طاقت فرسا و گران آمده نفرت و انزجار عمومی را بر انگیخت.
در شهرستان قم که از مراکز مهم روحانیت شیعه و محل تجمع و تربیت طلاب و علمای دین است و آیت الله خمینی یکی از مراجع و اساتید آن بوده اند، مقاله مذکور موجب تحریک و تنفر بیشتر مردم گردید. مجالس درس و بحث علمی و مذهبی روزهای ۱٨ و ۱۹ دیماه بعنوان اعتراض تعطیل شد و مردم متالم و معترض که در بین دستگاههای دولتی مرجع و ملجائی برای تظلم نداشته و ندارند به خانه های مراجع معظم و علمای قم روی آوردند و عصر روز نوزدهم دیماه برای دعا و عقده گشائی بحالت اجتماع با کمال متانت و آرامش به سمت حرم و خانه یکی از آقایان علماء به حرکت درآمدند ولی در مسیر خود از جنوب به شمال شهر بدون هر گونه علت موجهی با ممانعت خشونت آمیز افراد پلیس مواجه شدند، توضیح نمایندگان جمعیت مبنی بر اینکه قصد سوئی ندارند و مرتکب کوچکترین عمل خلاف نظم نخواهند شد در افراد پلیس موثر واقع نمیشود و موقعی که عده ای از بین جمعیت سعی میکنند به راه خود ادامه دهند پلیس بدواٌ به ایراد ضرب با چوب و باتون متوسل میگردد و سپس بیرحمانه به روی مردم بیگناه و بی پناه آتش می گشاید که در همان لحظه های اول هشت نفر در مقابل مدرسه حجت کشته میشوند و سپس طی مدت بیراندازی که هدف آن ایجاد رعب و ترس و سرکوبی مردم در برابر یک حرکت و اعتراض ساده بوده دهها نفر به خاک و خون کشیده میشوند و سطح خیابانها از عده زیادی کشته و مجروح پوشیده میشود. تیراندازی تا پاسی از شب ادامه می یابد و دانش آموزان مدارس که قادر به خروج نبوده اند در محل مدرسه می مانند و این خود بر ماتم و تاثر و نگرانی اولیاء اطفال می افزاید.
موضوع اسف انگیز دیگر اینست که حضرت آیت الله گلپایگانی از مردم دعوت می کنند که در بیمارستانها حاضر شده برای نجات عده مجروح خون اعطا کنند ولی افراد پلیس مانع ورود اشخاص به بیمارستانها میشوند و عده ای از آنان را دستگیر و بازداشت می کنند حتی بعضی از مجروحین بستری را هم از بیمارستان به شهربانی جلب کرده اند. از همانروز نیروهای نظامی و پلیس با تمام تجهیزات در خیابانهای قم رفت و آمد می کنند بازار و مدارس و حوزه های علمیه کماکان تعطیل است و در تهران شایع شده است که احتمالاٌ عده ای از علمای قم دستگیر و تبعید خواهند شد و ما امیدواریم این شایعه صحت نداشته باشد که در حکم نمک بر روی زخم مردم مظلوم و جریحه دار قم خواهد بود. شهر مذهبی قم اینک به یک شهر مغلوب دشمن در زمان جنگ بیشتر شباهت دارد.
آقای نخست وزیر
گفته میشود روزنامه اطلاعات ملزم به انتشار مقاله حادثه آفرین مذکور بوده ولی برای دولت بخوبی قابل پیش بینی بوده است که چاپ و انتشار چنان مقاله ای ممکن است به فاجعه خونینی منتهی گردد و دهها خانواده را عزادار سازد. در تهران بین مردم این سوال مطرح است که اساساٌ چرا باید از حرکت آرام و مسالمت آمیز عده ای در خیابانها اعم از قم یا شهرستانهای دیگر ممانعت شود؟
در کشوری که با اجازه قانون اساسی و اعلامیه جهانی حقوق بشر هر کی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد و میتواند آزادانه مجامع و اجتماعات مسالمت آمیز تشکیل دهد و بعنوان عضو اجتماع از حق امنیت اجتماعی برخوردار شود چرا از یک حرکت مسالمت آمیز جلوگیری می کنند؟
در کشوری که هیئت حاکمه و حزب واحد دولتی آن مدعی هستند که ملت ایران پشت و پناه آنها است چرا مقامات دولتی از کمترین حرکت و احتماع مردم آن چنان دستخوش وحشت و اضطراب می گردند که به چوب و چماق و مسلسل متوسل میشوند؟
کمیته ایرانی دفاع از آزادی و حقوق بشر از جنابعالی و دولت مصراٌ خواستار است:
۱- نویسنده مقاله سراپا کذب و اهانت نسبت به یکی از مراجع معظم تقلید شناسائی و به ملت ایران معرفی و بنام حفظ حرمت اسلام برای تعقیب از نظرنشر اکاذیب به مراجع قضائی معرفی گردد.
۲- نویسنده و ناشر خیر مجعول و مکذب مندرج در روزنامه ها که طی آن بخشنامه وار ادعا شده است عده ای در قم بر علیه آزادی نسوان آشوب به راه انداخته به کلانتری حمله برده اند، تعقیب شوند.
۳- عمال کشتار فجیع قم برای اطلاع ملت ایران معرفی و بمنظور تعقیب و مجازات در اختیار مراجع قضائی قرا رگیرند. بهر حال رسیدگی به علل وقوع این حادثه شرمآور و تعقیب عمال آن در طریق صیانت امنیت و حقوق افراد بر عهده شما است و چنانچه به این تکلیف عمل نفرمائید بعنوان دولت شخصاٌ مسئول تلقی خواهید شد.
با احترام و در انتظار اقدام قانون عاجل کمیته ایرانی دفاع از آزادی و حقوق بشر
رونوشت این نامه جهت اطلاع دبیر کل سازمان ملل متحد فرستاده میشود.