۱۳۸۱/۱/۲۶
پیام دکتر یزدی دبیرکل نهضت در سوگ دکتر یدالله سحابی
درگذشت شادروان دکتر یدالله سحابی، خدمتگزار صادق ایران و اسلام را به ملت ایران و به رهروان راه آزادی و عدالت و مردمسالاری، به خانواده محترم آن بزرگ و به اعضای نهضت آزادی ایران تسلیت میگویم.
تجلیل از مردان بزرگ تاریخ، تجلیل از فرد نیست. بلکه بزرگداشت و ارج نهادن به بینش، منش و روشهای سلوک سیاسی، و اجتماعی و الگو قرار دادن آنان است.
دکتر سحابی مردی از تبار اصلاحطلبان بزرگ ایران، از پیشگامان طریقت مردمسالاری و تلاشگران خدمت بیشائبه و به دور از ریا و تطاهر بود. او شخصیتی چند بعدی داشت و تمام این ابعاد شخصیتی و بینشی او الگوی مناسبی برای نسل جدید و جوان و جویای راه میباشد.
درگذشت دکتر سحابی در شرایطی اتفاق افتاد که کشورمان به مناسبت خطرات تهدیدکننده خارجی، بیش از هر زمان به آرامش و وفاق و آشتی ملی نیاز مبرم دارد. در واکنش به فقدان این سعید مبرور، مسئولان کشور و شخصیتهای تصمیمگیرنده، علمای اعلام، استادان و دانشجویان دانشگاههای ایران، روزنامهنگاران و طیف گستردهای از گروههای سیاسی، هر کدام به نوعی، اما همه متفقاً با به رسمیت شناختن خدمات ارزشمند وی، از بینش و منش وی تجلیل به عمل آوردند. پدیدهای که نشانه بارزی است از امکان دستیابی به وفاق و آشتی ملی براساس و محورهای ایجابی و نه سلبی. وفاق ملی گاه ممکن است به علت یا انگیزه سلبی باشد. هنگامی که رئیس جمهور آمریکا به ناحق و کینهتوزانه ایران را همراه با عراق و کره شمالی از ارکان “محور اهریمنی” خواند، همه نیروها، گروهها و شخصیتهای سیاسی میهندوست ایران بر او تاختند و اعتراض کردند و وفاق ملی را بر محور یک انگیزه سلبی به نمایش گذاشتند که بسیار ضروری و مفید بوده و بازتاب گستردهای داشته است. اما تجلیل گسترده از خدمات دکتر سحابی و شناخت ارزش و منش و بینش او، وفاق ملی بر محورهای ایجابی است که کارسازی آن به مراتب بالاتر و عمیقتر از نوع وفاق ملی سلبی میباشد.
اینجانب ضمن استقبال و تشکر از پیامهای همدردی و تجلیل از آن بزرگوار، از طرف خود و یاران شادروان دکتر سحابی، امید دارد که مسئولان و تصمیمگیرندگان کشور، با ادامه سیاست کاهش تنشهای سیاسی و آزادی تمامی زندانیان سیاسی، پدیده آشتی و وفاق ملی را، به عنوان یک ضرورت اجتنابناپذیر در شرایط بحرانهای کنونی، گسترش بدهند و جدیتر و عمیقتر سازند.
از خداوند باری تعالی برای دکتر یدالله سحابی علو درجات و برای خانواده و دوستانش و ملت ایران صبر و تحمل آرزو مینمایم. با سلام بر بندگان صالح خدا.
دکتر ابراهیم یزدی
۲۶/۱/۱۳۸۱